Hanneke Eilers, tot 1 maart 2022 coördinator van het Steunpunt, was net terug van vakantie toen Kaboel in handen van de Taliban viel. Via Whatsapp had zij contact met een Afghaans gezin dat al jaren in De Bilt woont en uitgerekend deze zomer voor het eerst weer in Afghanistan was. Vader, moeder en drie kinderen. Hanneke: “Het duurt vijf jaar voordat je genaturaliseerd bent, en dus ook een Nederlands paspoort hebt. Pas dan mogen Afghanen die in Nederland wonen weer hun vaderland te bezoeken. Maar toen brak corona uit en konden ze weer niet reizen. Nu, na zes jaar, konden ze eindelijk hun (groot-)ouders weer zien en dan gebeurt er dit… Toen ik met ze appte, zaten ze in de bus op weg naar het vliegveld in Kaboel. Het was vreselijk enerverend, want op het moment dat ik met de vader van het gezin appte, was de Taliban met geweren in de aanslag hun bus aan het doorzoeken. ‘De kinderen zijn doodsbang’, schreef hij. Gelukkig kwam er na uren weer een bericht van hem: ‘We zijn op het vliegveld aangekomen. De kinderen slapen nu op een stuk zeil op de grond.’ Maar mijn opluchting duurde slechts even, want kwam die aanslag. En daarna bleef het erg lang stil. Ik was enorm bezorgd, vond het verschrikkelijk spannend voor hen. Maar toen kwam tot mijn grote blijdschap het bericht dat zij geland waren….op Schiphol! Een collega vrijwilliger van ons steunpunt die dit gezin jaren geleden had begeleid, sprong meteen in zijn haar auto en heeft ze opgehaald.”
Compleet verrast
Voor een ander Afghaans gezin dat ook al jaren in De Bilt woont, pakte het minder voorspoedig uit. Zij waren deze zomer naar Afghanistan gegaan, omdat de moeder van de vrouw ziek was. Hanneke: “Veel mensen in ons land realiseren zich niet dat deze ooit gevluchte Afghanen beslist niet voor hun lol naar hun vaderland terug gaan. Het is omdat zij daar nog familie hebben wonen, zoals ouders of een opa of oma, die zij willen kunnen helpen als dat nodig is. Compleet verrast door de situatie, net zoals vele andere Afghanen, en de Nederlandse overheid trouwens ook, kon dit gezin niet op tijd wegkomen. De wegen naar het vliegveld waren afgesloten en de laatste vliegtuigen vertrokken. Zij zitten nu ondergedoken bij telkens weer andere familieleden. Doodsbang dat deze mensen anders ook gevaar lopen. Via de Whatapp bespreken we de actuele ontwikkelingen en mogelijkheden. En intussen probeer ik ze moed in te spreken.”