Foto: Bob van der Wilt
Zeker 100 vluchtelingen met een verblijfsstatus werden door Dik van de Meent aan een opgeknapte fiets geholpen. “Fantastisch om te zien hoe blij ze daarmee zijn. Zo ook een meiske dat op school verkeersexamen moest doen. Maar na vijf jaar is het genoeg geweest. In mijn tuin staan nu nog 43 fietsen die nog niet naar de schroot hoeven. Die draag ik graag over aan een opvolger.”
Als we bij zijn huis in Bilthoven aankomen, staat Dik te knutselen in zijn garage. Hij veegt zijn handen af aan een lapje met geurende wasbenzine. Voor hem staat een fiets waarvan de velg gebroken is. “Hoe hij dat nou gepresteerd heeft…”, mompelt hij. Zijn oud-collega bij het RIVM had deze herenfiets bij hem gebracht. Veel mensen weten Dik te vinden als ze een fiets willen weggeven. Want al zo’n 5 jaar knapt hij fietsen op voor vluchtelingen die in De Bilt zijn komen wonen. Vaak zijn dit weesfietsen die bij het station hebben gestaan en waar niemand meer naar omkeek. In Diks tuin staan zeker 40 fietsen. Maar genoeg is genoeg. “Mijn tuin moet voor 1 oktober leeg”, vertelt hij. “Ik zoek dus een opvolger of iemand met een werkplaats die hier wel iets in ziet. En diegene wil ik best blijven helpen, hoor. Maar hier moeten ze weg.”
De fiets van Henk Lubberding
Dik heeft zijn hele werkzame leven bij het RIVM gewerkt als milieuchemicus. Maar aan fietsen sleutelen is van kinds af aan een hobby van hem geweest. Dat heeft hij aan zijn vader te danken, die dat ook graag deed en zijn zoon daar al vroeg in meenam. “Uiteindelijk heb ik het vak geleerd bij rijwielhandel Bezemer in Alphen aan de Rijn, de beste fietsenhandel van het land”, vertelt hij vrolijk.
Het is overduidelijk dat zijn liefde voor fietsen groot is. Zo hangt er aan de muur een racefiets, die hij gekocht heeft bij een fietsenmaker op de Steynlaan in Zeist. Dik: “Hij had achter nog wat tweedehandsfietsen staan, en ook iets bijzonders: een Tour de France wedstrijdfiets van de Raleighploeg uit 1984, gebouwd met heuse Reynolds 753 buizen. Onder de bracketbuis stond gegraveerd ‘HL 4.83’; kennelijk de fiets van Henk Lubberding. Daar maak ik nog altijd graag een rondje op.”
Het komt allemaal door Hilda
Diks vroegere buurvrouw Hilda was taalcoach bij het Steunpunt Vluchtelingen De Bilt. Voor vluchtelingen die een verblijfsstatus hadden gekregen en in De Bilt kwamen wonen, werden soms tweedehands fietsen gezocht. Dik: “Vaak werden deze gevonden bij een Kringloopwinkel, maar de kwaliteit was niet altijd even best. Toen Hilda een keer een fietstochtje had gemaakt met een paar nieuwkomers en er eentje door zijn fiets was gezakt, stond ze even later bij mij voor de deur. Of ik misschien af en toe eens een reparatie wilde doen. Tuurlijk wilde ik dat wel. Hilda bedacht na een tijdje iets aardigs en ging met de gemeente De Bilt praten. Ze vroeg daar of de weesfietsen die de opsporingsambtenaren vinden voortaan door ons opgeknapt konden worden voor statushouders. GroenLinks wethouder Anne Brommersma vond dat eigenlijk wel een goed idee. Anders gingen ze toch maar naar een opkoper die er weinig voor hoefde te betalen. Voordat de opkoper kwam mochten wij de beste fietsen er tussenuit halen.”
Groen lintje
Mensen van het Steunpunt Vluchtelingen De Bilt komen regelmatig met een statushouder naar Dik om een fiets te zoeken. Dik: “Laatst was hier een meisje dat verkeersexamen moest doen. Natuurlijk wilde ze het liefst een fiets die de kinderen in haar klas ook hebben. Daar ga ik dan wel even m’n best voor doen, want het is fantastisch om iemand er dan zo blij mee te zien. Hoeveel mensen ik op deze manier aan een fiets heb kunnen helpen? Nou, ik denk toch wel zeker 100.”
Heel vreemd is dat niet, want Diks bekendheid in de omgeving groeide. Toen er een stukje in de lokale krant over hem kwam te staan, kreeg Dik steeds vaker een fiets aangeboden. Zeker toen zijn initiatief een groen lintje kreeg, was het hek echt van de dam. Dik: “Mensen belden me op om te vragen of ik misschien nog iets aan hun fiets had. Dineke, mijn vrouw, zag met lede ogen aan dat er steeds meer fietsen bij ons thuis kwamen te staan. Zij deed wel mee hoor, en hield goed bij hoeveel fietsen er kwamen en weer weggingen. Volgens haar nauwkeurige administratie hebben we in de afgelopen vijf jaar in totaal 220 fietsen binnengekregen. In onze tuin moeten er nu nog zo’n 43 fietsen staan. Voor mijn opvolger!”
Stokje overdragen
Voor Dik is het een mooi project geweest. “Ik heb er een uitgebreid verslag van gemaakt met alle feiten erin. Maar ik wil nu graag stoppen. Er is nog geen plan. De fietsen kunnen gratis weg en mogen ergens anders een doorstart maken. Misschien is er wel iemand die een werkplaats heeft en ze wil herbergen. Zo nodig wil ik wel meehelpen met de reparaties, maar dan ben ik graag baas af.”