door Julie Houben
Bijna 10 jaar woont Jihad uit Syrië nu in De Bilt, samen met zijn vrouw en twee dochters. De jongste is hier geboren. Vanuit zijn woonkamer kijkt hij uit op de Regenboogschool, waar de jongste in groep 5 zit. ‘Wij zijn hier heel gelukkig’ vertelt hij. ‘We voelen ons thuis en hebben leuke contacten.’ Dat was in het begin wel moeilijk. Hoe spreek je zomaar een vreemde aan? Maar Jihad deed het gewoon. Dat leverde een leuk contact met de buurvrouw op. Ze eten soms samen. Ook via de kerk waar ze af en toe naar toe gaan kennen ze mensen. Daarnaast is muziek een grote passie van Jihad die zorgt voor contact. Hij speelt soms fluit of gitaar op straatfeesten. ‘Muziek en eten verbindt. Eigenlijk hebben wij mensen zoveel gemeen. Alleen de taal maakt het verschil’, aldus Jihad.
Tegelbewerker
Na het overlijden van zijn vader hielp Jihad vanaf zijn 15e zijn broer met het familiebedrijf in tegelbewerking, naast zijn school. ‘Er was veel werk. Alle Syrische huizen en gebouwen hebben grote vloertegels.’ Zijn droom was om professioneel muzikant te worden. Vier maanden ging hij naar het conservatorium. Maar het was te duur. Daarom bleef hij tegelbewerker. Tot hij in 2014 moest vluchten vanwege de oorlog. Zijn vrouw en hun dochtertje van vier bleven achter in Damascus, in een wijk waar iets minder oorlogsgeweld was. Gelukkig kreeg Jihad snel een asielstatus en werd hij in 2015 herenigd met zijn gezin. Samen vertrokken ze van het AZC naar hun huis in De Bilt. Hun nieuwe leven kon beginnen.
Jullie zijn allemaal zo sportief. Wij Syriërs houden meer van lekker eten en niet te veel bewegen. Dat is ongezond.
Leuk werk
‘Ik weet nog dat wij hier in de winter kwamen. Het was ijskoud. Er was niemand op straat. Dat was zo gek. Bij ons in Damascus zijn altijd mensen op straat.’ Maar verder is Jihad alleen maar blij vanaf dag één dat hij in De Bilt aankwam. ‘We werden zo goed geholpen door de mensen van Steunpunt Vluchtelingen De Bilt. Zij regelden al onze financiën, we mochten meubels kopen bij Emmaus, ze hielpen mij en mijn vrouw met het vinden van vrijwilligerswerk.’ Maar zelf zat Jihad ook niet stil. ‘Zodra ik in Nederland was, begon ik zelf met het leren van de taal. Ik deed vrijwilligerswerk naast mijn taallessen en ik werk al sinds 2019 bij de fietsenstalling van Utrecht CS. Dat vind ik leuk werk. Ik houd van het contact met mensen.’
Iedereen sport
Op de vraag of hij misschien nog wat verbeterpuntjes heeft voor zijn Nederlandse landgenoten denkt hij diep na. ‘Eigenlijk niet. Jullie zijn allemaal zo sportief. Iedereen fietst, ook de vrouwen. Ik heb mijn eigen vrouw hier ook leren fietsen. Soms als ik ‘s morgens vroeg in de kou naar mijn werk fiets, kom ik al joggers tegen. Dat vind ik mooi. Wij Syriërs houden meer van lekker eten en niet te veel bewegen. Dat is ongezond.’
Onze gemeente telt vele nationaliteiten. Veel van onze nieuwe inwoners zijn statushouders. Hier maken ze een nieuwe start en daar vertellen ze over. Lees bijvoorbeeld ook het verhaal van Saher uit Maartensdijk, of Gullalek en Yhtyyar uit De Bilt.