Onze gemeente telt vele nationaliteiten. Veel van onze nieuwe inwoners zijn statushouders. Ze komen soms uit landen waar we eigenlijk niets van weten. Maar voor hen was het er niet meer veilig. Hier maken ze een nieuwe start en daar vertellen ze over. Maak kennis met Harold uit Colombia.
Door Julie Houben
Blijvende vriendschap
De afspraak met de 43-jarige Harold is thuis bij de Bilthovense Paula. ‘Zij voelt als mijn grote zus’, vertelt Harold. Twee jaar lang was Paula zijn maatschappelijk begeleider vanuit Steunpunt Vluchtelingen De Bilt. Vanaf het moment dat hij de sleutel kreeg van zijn Maartensdijkse huis hielp ze hem met allerlei praktische zaken. Paula: ‘Weet je nog dat ik je de eerste keer meenam naar de supermarkt? Dat we daar eten en schoonmaakspullen kochten? Je had nog helemaal niks.’ Dat is bijna vijf jaar geleden. Na twee jaar stopt de begeleiding en moeten statushouders het zelf kunnen. Soms ontstaat er een blijvende vriendschap, zoals bij Harold en Paula. ‘Daar ben ik heel blij mee, ook omdat ik met Paula Nederlands praat. Want die taal valt mij toch wel tegen.’
Enkele reis
Toch koos Harold weloverwogen voor Nederland, toen hij Colombia moest ontvluchten: ‘Jullie internationale en open cultuur sprak mij aan. Alles is hier goed georganiseerd, er is geen corruptie. Als ik dan toch een nieuwe start moest maken, dan ook maar meteen goed.’ In tegenstelling tot veel andere vluchtelingen boekte Harold vijf jaar geleden gewoon een enkele reis naar Schiphol. Een visum had hij niet, dus de marechaussee pakte hem meteen op. Gelukkig had Harold voldoende documenten bij zich om aan te tonen dat hij gevaar liep in Colombia. Binnen drie maanden had hij zijn asielstatus. ‘Ik werkte bij de Nationale Bank en was verantwoordelijk voor alles rondom veiligheid. Van de gebouwen tot de ATM’s. Omdat ik veel waardevolle kennis had, was ik een target van van de guerillagroep ELN. Ze bedreigden mij en mijn familie. Aangifte doen was kansloos, vanwege onze corrupte politie. Gelukkig wonen mijn ex-vrouw en mijn dochter inmiddels veilig in Spanje. Ik bezoek ze af en toe.’
Beetje serieus
En nu woont Harold dus in dat fijne, goed georganiseerde Nederland. Met al die lange mensen, die vaak een beetje serieus zijn, heel veel groente eten en die niet altijd even goed zijn in het vieren van het leven. ‘In Colombia zijn we altijd in voor gezelligheid, we zijn ‘outgoing’. Wat ook een stuk makkelijker is als het altijd mooi weer is. Jullie zijn wat meer op jezelf, contacten gaan via afspraak en eerst moet het werk af.’
Stap voor stap
Op dit moment werkt Harold in de Remiafabriek in Den Dolder. Fijn dat hij een baan heeft, maar hij kan niet wachten tot hij de taal voldoende beheerst om aan het werk te gaan op zijn intellectuele niveau. ‘Het gaat stap voor stap’, aldus Harold. ‘Over een tijdje heb ik een mooie baan, waarmee ik iets kan terugdoen voor Nederland.’