Een organisatie met lieve mensen

Kirsten (41), maatschappelijk begeleider:  “Ik probeer me wel eens voor te stellen hoe het moet zijn om zo’n vreselijke oorlog mee te maken. Om je huis en alles wat vertrouwd is achter je te laten. Naar een veilig land zien te vluchten waar je niemand kent en de taal niet spreekt. Hoe fijn zou ik het dan vinden om een plek binnen te kunnen lopen waar lieve mensen zijn die jou willen helpen. Daarom ben ik maatschappelijk begeleider geworden en vind ik het fijn om bij het Steunpunt te werken.”

Veel kennis
Iedere dinsdagochtend is Kirsten daar, want zij heeft daarnaast nog een baan in Utrecht. Samen met een collega begeleidt zij mensen die net in De Bilt zijn komen wonen. “Er moet in het begin natuurlijk van alles geregeld worden. Niet alleen gas, water en licht, maar ook taalles, een zorgverzekering, misschien een lening of een school voor de kinderen. Daarnaast laten we hun diploma’s toetsen of deze ook in ons land geldig zijn en wat zij daar eventueel mee kunnen doen. Er is geweldig veel kennis opgebouwd bij ons steunpunt en met z’n tweeën kun je de nieuwkomers goed en snel helpen.”

Uitdaging
“Je merkt niet direct dat mensen uit een oorlogssituatie komen”, vertelt Kirsten. “Ze zijn beleefd en blij met de hulp bij al die praktische dingen. Soms zie je dat iemand nog wat voorzichtig en afwachtend is en niet helemaal zeker is of hij of zij je wel kan vertrouwen. Dat vind ik wel een uitdaging.
Onvoorstelbaar wat ze je dan soms vertellen. Over wat ze hebben meegemaakt in hun land, onderweg op zee of in tijdelijke opvangkampen. Ja, voor deze mensen doe ik dit werk ontzettend graag.”