Ja, het staat er echt: de burgemeester had begin maart een aantal vluchtelingen uitgenodigd om op het gemeentehuis het nederlanderschap te verkrijgen, en die plechtigheid vond plaats in de trouwkamer: intiem en persoonlijk.
Rita, de studente die ik help met het vak engels, had mij gevraagd om erbij te zijn: haar hele familie zou op die dag Nederlander worden. En met hen nog een zestal anderen uit heel verschillende landen.
Een van hen zag er prachtig uit in haar “nationale dracht”, een lange witte jurk met kleurige versieringen. De burgemeester besteedde daar aandacht aan: “wat mooi dat u dit heeft gedaan; wij verwachten ook echt niet dat nieuwe Nederlanders klompen gaan dragen of met tulpen komen aanzetten…”.
Ik werd getroffen door de ernst en het enthousiasme waarmee iedereen de eed of belofte aflegde: een plechtig en feestelijk moment, ook voor de vrienden die mee waren gekomen.
Na de plechtigheid wilde iedereen met de burgemeester op de foto, ook de familie van Rita.
Na de plechtigheid wilde iedereen met de burgemeester op de foto, ook de familie van Rita. Er werden heel wat foto’s gemaakt, afgekeurd en weer opnieuw gemaakt, en het geduld van de burgervader was onuitputtelijk….
Rita riep haar jongere broer om ons tweeën op de foto te zetten, en daar staan we dan, allebei blij en een beetje trots.
Ton In ’t Veld (07-04-2014)